Ei kyrkje.
Peter sit oppe ved alteret. Han har på seg ein svart smoking, ein blome er festa på brystlomma hans.
Attmed han sit Marta. Ho har på seg ein knelang kjole med blometrykk.
PETER
Korfor er det soleis, at menn må i keisam smoking gå?
(kort pause)
Ein blazer so svart, ei skjorte so kvit. Og sist, og absolutt minst, ein beskjeden blome på bryst.
MARTA
Det må vera lett.
PETER
Meiner du no?
MARTA
Å vera mann, tenkjer eg på. Me må alltid fylgje med på kva som er “the new black”. For dykk, har svart alltid vore.
PETER
Ja, men keisamt er det, når alle er sameleis?
MARTA
Jau, det kan du seie. Men litt praktisk er det og, å berre vite kva du skal gjera?
PETER
Lett er det å fylgje straumen, men låkt er det å symje hin vegen.
MARTA
Ein bør gjera det.
Symje hin vegen. Mot straumen.
Kort pause.
PETER
Til og med når dei spør meg på skulen. “Peter, skal du ha kaffi?”. Når alle svarar “ja, eg vil gjerne ha kaffi”, skal eg svare nei?
MARTA
Du skal ikkje berre svare nei, du skal vera bryg òg.
PETER
Men kva om?
Marta ser rart på Peter.
PETER
Nei altså, eg tenkjer… kva om eg, full i brygskap, seier dei imot. Og dei, full i kaffi, snur ryggen åt meg?
Kort pause.
MARTA
Keisamt er det, når alle er sameleis.
PETER
Meiner du no?
MARTA
Eg seier det du seier.
PETER
Du talar sanninga sitt ord.
MARTA
Det gjer eg alltid.
Kort pause.
PETER
No er det like før.
Å helledussen!
MARTA
Kva?
PETER
Ringane, kvar er ringane?
MARTA
Eg skal leite, du har lagt dei på ein lur stad?
PETER
Staden, han er ikkje lenger so lur. (ser ut i salen) Der kjem ho!
MARTA
Kven er det?
PETER
Det er kvinna i mitt liv. Det er henne… det er henne –
MARTA
Ja, Peter, kva er det med henne?
PETER
Det er henne eg skal føre desse underfundige samtalar med. Om alt og ingenting –
MARTA
Har du leita i lommene dine?
PETER
Eg leitar no. Eg finn berre ei snusboks –
MARTA
Snusar du?
PETER
Ja. (ser ut i salen) Ho kjem nærare. (snur seg til Marta)
MARTA
Korfor?
PETER
Eg vart so stressa, alt som skulle planleggjast. Ho skulle ha alle serviettane i burgunder, eg gjekk på butikken for å finne nokre. So ville ho ikkje ha dei, fargen var for mørk. (kort pause) Men ikkje sei noko til henne.
MARTA
Eg fann dei.
PETER
Kvar?
MARTA
Under stolen min.
PETER
Takk. Takk Gud.
(kort pause)
Vett i panna. Mot i brystet.
MARTA
Mot i brystet, og ein blome utanpå. (ser ut i salen) Sjå, sjå kor ven ho er. Ho nærmar seg no, kvinna i ditt liv.
PETER
Ja, det gjer ho. Det er henne, me skal føre desse underfundige samtalene. Me skal liggje, Marta, me skal liggje på stranda. Sprudlande kjemi oppi glasa –
MARTA
Sprudlande kjemi mellom dykk?
PETER
Ja! Me skal liggje der på stranda, innklemd i kvarandre. Og eg skal tenkje “shit, i går var det kristihimmelfart”. Og me skal liggje der, inneklemd på ein inneklemd fredag.
MARTA
Peter?
PETER
Ja?
MARTA
Du trur på ekteskapet, du held deg innanfor?
PETER
Ja?
MARTA
Og du har ikkje… gjort det enda?
PETER
Kva?
MARTA
Du har ikkje… ehh… lufta honden?
PETER
Nei, nei. Det ventar meg. (ser ut i salen)
MARTA
På stranda?
PETER
Kanskje der. På stranda.
Peter og Marta smiler åt kvarandre.
MARTA
No kjem ho.
PETER
(ser ut i salen) Der kjem ho.